رضا ظریفی ـ مدیر مسئول:
استاد اسماعیل کهرم، چهره شناخته‌شده محیط‌زیست به‌تازگی در گفت‌وگو با رسانه‌ها گفته است: «قانون هوای پاک از آنجا که بدون درنظرگرفتن واقعیت‌های جامعه و تامین بودجه لازم تصویب شده است، قابلیت اجرا ندارد.»
این قانون که در ۳۴ماده و ۳۹تبصره تصویب و از سال۱۳۹۶ به‌عنوان سندی لازم‌الاجرا شناخته شده است، تقریبا هیچ‌گاه عملیاتی نشده و هر بار هم که گوشه‌ای از آن را اجرا کرده‌اند، گوشه دیگر مغفول مانده است. این در حالی است که پیش از این قانون و پس از آن نیز، قوانین دیگری در رابطه با هوای پاک و حق برخورداری شهروندان از این موهبت الهی در نهادهای قانون‌گذار تصویب شده است.
آلودگی هوا در کشور که به گفته وزیر بهداشت دولت چهاردهم سالانه ۵۰هزار ایرانی را به کام مرگ می‌فرستد مسئله دست دوم یا شوخی نیست که ازسوی مسئولان مختلف در کشور نادیده انگاشته می‌شود. اگر این تعداد تلفات سالانه آلودگی هوا در کشور را به مقیاس‌های قابل درک بهتری تبدیل کنیم وضعیت بسیار نگران‌کننده و حتی ترسناکی را شاهد خواهیم بود. این مقدار تلفات سالانه ناشی از آلودگی هوا معادل سقوط ۳۸۵فروند بوئینگ۷۳۷ یا تصادف و انهدام کامل ۱۱۳۶ اتوبوس مسافری بین‌شهری یا انفجار کامل ۱۶۷قطار مسافری پنج‌ستاره است.
اما نکته همان نادیده انگاشتن این معضل ملی از سوی مسئولان در دولت‌های مختلف است که حالا آلودگی هوا را در کنار ناترازی گاز و بنزین، به یکی از دردسرهای ایرانیان تبدیل کرده است؛ آلودگی‌ای که پنجه بر سینه مردمان می‌کشد و راه نفس را بر آنها می‌بندد. مروری بر آنچه در پیگیری اقدامات مسئولان متولی در زمینه آلودگی هوا وجود دارد، موارد جالب‌تری را نشان می‌دهد که البته هیچ‌گاه به نتیجه نهایی منتج نشده‌اند که اگر نتیجه لازم و موثر به دست آمده بود به‌طور حتم الان شاهد این وضعیت آلودگی هوا در شهرهای بزرگ و صنعتی و حتی کوچک‌تر نبودیم.
قاضی ناصر سراج، رییس وقت سازمان بازرسی کل کشور در ۹خرداد ۹۵ خبر داد که «گزارش عملکرد دستگاه‌های متولی آلودگی هوا به سران قوا ارسال می‌شود.» وی در تیرماه سال۹۶ هم که همین سمت را همچنان عهده‌دار بود در خبر دیگری به رسانه‌ها گفت: «گزارش آلودگی هوا برای سران قوا ارسال شده است.»
۳ سال بعد نیز در نیمه دیماه سال ۹۹ حجت الاسلام درویشیان که ریاست سازمان بازرسی کل کشور را به عهده گرفته بود در خبری اعلام کرد: «۱۵ علت موثر در این زمینه (آلودگی هوا) را بررسی و ترک فعل مسئولان مربوط در انجام قانون را احصا و به مجلس اعلام کردیم.»
اما حالا سوال اینجاست که سران قوا در آن دوره که گزارش‌ها را دریافت کردند چه تصمیمی بعد از مطالعه گزارش‌ها اتخاذ کردند؟ آیا نمی‌شد همان زمان مسئولانی که ترک فعل کرده یا در انجام امور لازم کوتاهی کرده بودند به مردم معرفی می‌شدند؟
پایان سخن آنکه، در شرایط فعلی که رییس‌جمهور از وفاق در امور سیاسی سخن می‌گوید بهتر است از این ابزار برای رفاه و بازگشت سلامت به زندگی مردم نیز استفاده کند و با نشست مشترک با رییس قوه مقننه که خود یکی از شهرداران باتجربه و قدیمی پایتخت بوده و در زمینه آلودگی هوا طرح‌های جالبی آماده کرده بود و نیز رییس قوه قضاییه که این روزها پیگیر امور خلاف قانون است، یکبار برای همیشه مسئله آلودگی هوا را در این کشور برطرف کرده و ضمن معرفی مقصران به وجود آمدن چنین شرایطی، برای بازگشت حق برخورداری از هوای پاک و سالم تلاش کنند.
